آمدم .. اما دلم را ... جا گذاشته ام نمی دانم کجا ؟ نمی دانم.. شاید روی سنگفرش های سپید آن فضای آسمانی آن جا که پیامبر مهربانی ها از روی رحمت به ما سلام می کرد دلم را جا گذاشته ام... شاید زیر پای زایران دلسوخته ی بقیع یا کنار ستون های روضةالنبی شاید در گوشه گوشه ای که بوی فاطمه می دهد یا در اشک زلال خواهرانم بر مزار ام البنین شاید لابلای پنجره های حایل چهار قبر غریب یا کنار در سوخته ی خانه ی علی شاید در رکن یمانی یا در جوار حجر الاسود شاید در مستجار یا بر قبر ابوطالب و خدیجه نمی دانم .. اینقدر می دانم که دلم... با من بر نگشت الهی .. هیچ وقت برنگردد
